It's a Miracle

Dinsdag 3 september

Page –Arizona

We hebben toch weer heerlijk geslapen, wel met de airco aan want het bleef maar warm gisteren.
Na het ontbijt dan alle zooi inladen/afkoppelen en rijden maar, we hoeven dit keer gelukkig niet ver !
Na zo’n 20 minuten parkeren we ons huis op Indiaans grondgebied en melden ons bij de balie, we weten dat we aan de vroege kant zijn maar of we nou op de camping zitten te wachten of daar, dat maakt met je huis op zak natuurlijk niks uit…

We kunnen eventueel met een vroegere groep mee en dat willen we wel, we hadden alleen al onze zooi thuis laten liggen...Hahaha, dus even snel terug lopen, water en camera pakken en aansluiten met een groep.

We gaan met Dixie’s Lower Antelope Canyon tour en even verderop is een ander tour bedrijf en dat is dus de broer van Dixie, Ken.
De familie beheert de tours in de Lower Antelope Canyon en er is ook een Upper tour, dat ligt iets verderop en dat zijn 8 tour bedrijven en die worden dan weer gerund door 8 andere families, allemaal van Indiaanse afkomst.
Trouwens ook in Monument Valley wordt heel veel gerund door de Indiaanse mensen.

We krijgen Matthew als gids mee, een echte Hobi Indiaan,  en het blijkt dat onze groep uit ons zelf en twee andere stellen bestaat, een lekker klein groepje dus!
Een stel is Koreaans en spreekt amper Engels, gelukkig weet de gids een aantal woorden in het Koreaans want hij vertelde al dat de Koreanen en Chinezen bijna geen Engels spreken dus hij heeft wat steek woorden geleerd…Op mijn vraag of hij dan ook misschien wat woorden Nederlands spreekt zei hij dat hij dat vanaf nu ging leren …

We lopen over de rotsen naar een trap toe en dan zie je pas een gat wat de diepte in verdwijnt, wat is dit bijzonder en bizar want van boven af zie je helemaal niks!

We gaan een vrij steile trap naar beneden en dan weet je niet meer waar je moet kijken, je blijft foto’s maken bij elke bocht, lichtinval of uitsteeksel die je maar zit, wat is dit ook weer ontzettend indrukwekkend en we hebben echt de tijd om foto’s te maken en ook Matt neemt af en toe je toestel over, verandert dan wat aan de instellingen (waarvan je niet eens wist dat je dat had…) en opeens lijkt je foto uit een National Geografic gids te  komen.

Een gezicht

Hij maakt ook veel foto’s van ons samen en als wij al aangeven dat we nog nooit zo veel foto’s  van ons samen hebben gemaakt (behalve van Selfie’s) zet hij ons met de ruggen tegen elkaar met een muur ertussen en laat ons naar boven kijken, het verhaal is dan hoe ver je ook van elkaar af bent, als je samen omhoog kijkt zie je dezelfde sterren….Nou, met die romantiek kan het niet meer stuk gaan deze vakantie!!

Ook bij de camera zegt hij waar je instelling op moet staan en je Iso en witbalans echt super handig.

Veel te snel naar mijn zin zijn we erdoorheen en je kruipt als het ware zo weer de grond uit, wat was dit genieten en bijzonder,  We hebben wel 100 foto's gemaakt en ik weet niet te kiezen welke ik in het blog moet zetten... Ik weet alleen
IK WIL NOG EEN KEER!

Maar we moeten door, en rijden de weg verder uit want we gaan een Kayak huren in de lower Canyon. Nu heb ik hier heel lang over getwijfeld omdat ik een schouder probleempje heb maar we kiezen voor een duo Kayak zodat Hub zijn spierballen kan laten knallen en ik er een beetje Nonchalant, á la Bea zwaaiend bij zit en voor de vorm ook af en toe even wat bij stuur en een aai door het water geef…
We krijgen een waterproof zak mee voor onze zooi en  stappen in de Kayak, om nog geen meter verder lekker wiebelig om te slaan….

Nou, dat hebben wij weer, zo leuk samen in een kayak…
Drijfnat staan we te druipen op de kant en het lag natuurlijk niet aan ons…nee wij hebben ervaring,
Het voelde alsof we aan het afzwemmen waren voor ons B diploma, met kleding en schoenen aan…we krijgen een andere kleur Kayak en de beste man zegt dat er vast nog water onderin de andere Kayak zat…Ja dat zal het geweest zijn Hahaha, wij zeggen maar dat we de waterproofheid van de zak wilde proberen
We stappen weer in en ja hoor, we kunnen het nog!

Het plan is om een route te varen va Antelope Point naar een Canyon.

Nu lijkt het op de foto een leuk stukje peddelen maar ondertussen is Hub 3 x zo breed en leek het wel alsof we 500 kilometer hebben afgelegd, bij elke bocht dacht ik dat we op het eind waren  maar nee hoor, en ik wilde per sé tot het eind.

Nou, we hebben het gehaald hoor maar zijn daar niet uitgestapt want het water was enorm troebel, nou ja, je zag eigenlijk geen water meer maar meer een soort open riool, zo rook het tenminste, dus weer omdraaien en dat hele eind terug...

Het was maar goed dat het een hele mooie route is want anders had ik vast geen romantische foto's meer kunnen maken...😂😂

We zijn ook niet meer omgeslagen dus het lag echt niet aan ons en we hebben zelfs behoorlijk wat golfslag van de motorboten doorstaan, het leek op een gegeven moment wel Dadliest Catch😂

Dan moet je ook nog eens uit zo'n bootje, en we hebben keurig aangemeerd in het daarvoor bestemde  vak, een meneer hield de boot vast en zo kon je jezelf er zo onelegant als maar kan met je hol omhoog weer uit laten rollen...tsja, gelukkig komen we hier nooit meer...😳😰

Dan is het dus handig dat we ons huis mee hebben dus op de parkeerplaats even de natte zooi uit en zo weer richting camping, ik voorzie ons huis weer van water en stroom en hub doet de minder leuke slang want hij gaat eerst weer even lozen...

Het is bloedje heet overdag en we drinken wat af en tsja, What go's in....

We eten heerlijk spaghetti met cowlsla en  en gaan dan even de boel oploaden, morgen weer door naar de volgende plek!