Happy Anniversary

Vrijdag 30 Augustus

Happy Anniversary to  US…
Vandaag zijn we 23 jaar getrouwd en wat een cadeau geven we onszelf vandaag!!

Wakker worden midden in een bos met alleen de geluiden van vogeltjes, en heel in de verte dan wat verkeer, het was fris vannacht en dat was zalig, heerlijk geslapen met in onze slaapkamer het raam helemaal open, er moest zelfs een vestje aan vanmorgen!
We drinken even een bak koffie en gaan dan buiten aan de picknick tafel ontbijten met een gekookt eitje, wat een heerlijke start van de dag!

We kunnen rustig aan doen, hoeven vandaag maar iets van 100 kilometer te rijden km te rijden en gewoon niet te bevatten dat we onze trouwdag in de Grand Canyon gaan doorbrengen, wat geven we elkaar volgend jaar nou weer Hahaha

We waren wel een beetje vroeg in de omgeving van de GC maar we hebben even bij het GC bord geparkeerd voor natuurlijk de foto maar ook omdat we daar Wifi hebben, toch vroeg waren en dan maar de foto’s tussen het blog zetten.

Dan bij de ingang eerst nog een pas kopen zodat we de meeste nationale parken binnen mogen, dan rijden we door naar de camping en mogen 10 min voor tijd toch inchecken.

We hebben een plek waar we zo rechtuit in kunnen rijden en dat is makkelijk omdat je er dan ook weer gewoon uit kan rijden zonder achteruit te hoeven.
Er staat ook weer een picknick tafel maar omdat we hier 2 nachten blijven hebben we de camping stoeltjes en tafel uitgeklapt, dat zit net even lekkerder.

We proosten even op onze trouwdag, smeren ons dan goed in want het is behoorlijk heet en lopen dan richting Shuttle bus die je naar verschillende uitkijk/start punten brengt.

Het is even goed kijken hoe alle lijnen lopen maar dan stappen we in de blauwe bus en stappen over in de oranje, zo komen we uit bij halte South Kaibab en als we uitstappen lopen we al bijna zo de Canyon in, je moet uitkijken dat je niet struikelt want dan stort je zo de diepte in.

Voor ons liepen twee zwaar bejaarden mensen te hijgen en de vrouw liep met een stok, ze liepen naar onze mening veel te dicht naar het randje en de man hield zich gelukkig wel vast aan een dennen takje  waarmee vergeleken mijn pink enorm was…Ja, dat zal vast helpen…

Wat is dit indrukwekkend en onbegrijpelijk, bij elke stap die je zet bekijk je een heel nieuw wereldwonder, het is eigenlijk niet heel goed te beschrijven maar het is gewoon geweldig mooi maar ook best gevaarlijk zoals ik sommige mensen nonchalant zie doen.
Misschien ben ik een schijthaas maar ik ga echt niet te dicht naar de rand, als ik toch een mooie foto wil maken staat Hub meteen als een bodyguard achter me om me vast te grijpen…Tenminste daar ga ik wel van uit op onze trouwdag!

Er zijn heel wat foto’s geschoten en die halen het bij lange na niet met hoe het er werkelijk uit ziet, die enorme diepte, het groen op de bodem en dan zelfs nóg diepere kloven, zo bizar!

Het is enorm rustig maar misschien komt dat ook wel door de warmte, want heet was het!
We pakken de bus weer terug en eenmaal bij ons huis op wielen gaat eindelijk de Q in elkaar en maken we het een en ander al klaar.

Na het eten zitten we nog heerlijk lang buiten, ik zie in de verte zelfs nog een Hert/Elk met jong over de camping dartelen  en de sprinkhanen geven een concert die tot in de late uurtjes door gaat.
Het is weer heerlijk qua temperatuur en alles staat weer tegen elkaar open en de sterrenhemel is weer magisch en staat giga vol.

Een dag om nooit meer te vergeten!


Zaterdag 31 Augustus

We beginnen er een beetje in te komen, en ook nu weer heerlijk geslapen omdat het vannacht goed was afgekoeld.

Nadeel is wel dat als je ‘s nachts even naar de wc moet dat dan de hele toko staat te schudden alsof er een aardbeving gaande is en dat terwijl je denkt dat je elegant en soepel uit dat hoge bed schuift!

We doen rustig aan, ontbijten, gaan even snel douchen en wandelen dan weer richting bushalte.
Meteen even uitgezocht waar we morgen de boel kunnen lozen want dat is eigenlijk wel nodig.

We nemen de blauwe route en stappen over op de rode, die brengt ons naar het westen ( waren gisteren in het oosten)
We stappen uit en genieten meteen weer volop van het magische uitzicht, en we besluiten nog 1 halte omhoog te lopen naar een beter zicht op de Colorado rivier.
Deze wandeling langs de Rim vinden we allebei een stuk mooier omdat het geen geasfalteerd pad is maar een natuurlijk pad wat soms behoorlijk dicht langs de rand gaat maar wat ook geweldige uitzichten biedt, we genieten volop en helemaal als we bij de volgende halte uitkomen en zo de rivier in kijken (die enorm bruin van kleur is! )

Wat een natuurverschijnsel en wat een enorme uitgestrektheid, daar kun je je geen voorstelling van maken van te voren.
We pakken de bus weer terug, heerlijk in de airco.
Thuis eten we een heerlijk broodje gezond en dan gaan we maar even een was draaien, dat kan maar beter weer allemaal weggeruimd zijn want het begint een beetje een sta in de weg te worden die waszak…
Samen lopen we  richting wasserette en draaien een was en de droger en zijn weer klaar met een uur, ondertussen drinken we buiten een Ice tea en komen er gewoon 4 herten aanwandelen die uit de water tap plekken wat komen drinken.

Als we weer de route terug lopen staan er nog meer herten in de bosjes en zelfs op het pad naar ons huis ligt een jong hertje die  natuurlijk meteen opspringt en weg loopt.

We eten even vroeg een wrap met kip en gaan dan weer richting bus want we willen de zon zien ondergaan over de cayon.

We waren niet de enige die dat plan hadden opgevat want hoe rustig het overdag was, zo druk was het nu!
5 rijen dik om 1 bus in te komen, dan lopen we maar een stuk trail, nou ja maar…deze trail ging loodrecht omhoog en er kwam geen eind aan, op zulke momenten denk ik altijd dat ik wat beter aan mijn conditie moet gaan werken want ik hijgde als een gek en kreeg daardoor dus mega dorst, tel daar dan bij op dat het nog steeds erg warm was en dat er dus ook flink werd gezweten, en als ik zweet word op de een of andere manier ook mijn haar nat dus het werd er niet beter op….
Vandaar ook geen beeldig selfie’s aan de rand met een roze zons ondergang gloed, maar ondanks dat ik eruit zie als een hijgende verzopen kat geniet ik weer volop van het uitzicht, het was alleen jammer dat we niet echt de zon onder konden zien gaan…

Als de zon eenmaal onder is dan wordt het ook snel donker en we moesten diezelfde trail nog terug lopen, maar dit keer dus vol in de remmen want 1 misstap en….

Nog net in de schemer kwamen we aan bij de bushalte en konden we aansluiten in de rij om vervolgens als haringen in een ton in het stik donker op de camping aan te komen.
Met de zaklamp aan de weg naar huis gelopen want anders zag je geen hand voor ogen.

Buiten nog even een drankje en weer een life concert van de krekels…

Dat was de Grand Canyon, een geweldig mooi stukje hemel op aarde, morgen vervolgen we de route naar een volgend stukje paradijs!