Two for one

Woensdag 9 september

Na een flinke koude nacht (7 gr) werden we bij tijds wakker en kwamen er achter dat we een kachel hadden, zo kon nét ff de kou uit het huis worden verdreven want koud was het dus snel wassen en aankleden en dit keer dan in lange broek, shirt met mouwen en vest.

Binnen ontbeten en dan de boel weer afkoppelen, lozen en door naar de volgende stek en wel YOSEMITE.

Vlag halfstok 9/11

We reden over de Tioga Pass, dit is een weg die maar een beperkt aantal maanden per jaar open is want als het ook maar een beetje begint te vriezen gaat de boel dicht en na hem gereden te hebben snappen we zeker wel waarom, wat een afgronden maar wat een mooie route.

Ook wel weer een lange route met weer lekker veel bochtenwerk maar gelukkig ook veel stop punten met een schitterend uitzicht.
Ergens halverwege nog even weer de tank volgegooid en dan komen we aan in Upper Pines campground waar een bordje Full hangt en dat had ik 5 maanden geleden bij het boeken ook al begrepen.

Van te voren wisten we dat de plek die ik had kunnen scoren aan de krappe kant was maar met precisiewerk lukte ons het om het huis er in 1x recht voor te krijgen…nu langzaam achteruit want het zou nét aan passen tussen de twee bomen door ware het niet dat de grond zo ongelijk was door de wortels van die bomen dat als we nog verder achteruit zouden rijden dan zou 1 kant zeker de boom raken, dat gaan we dus niet eens proberen, Tony rijdt weer vooruit en ik loop naar het incheck huisje aan het begin van de camping om te kijken of er wat te regelen valt en gelukkig had ik de foto’s om te laten zien hoe we ervoor stonden.

De Ranger snapte het probleem en ging even bellen en we kregen de keus om te kijken bij 3 ander plekken en dan moesten we ons weer komen melden, dus wij op een andere plek het huis geplant, korte broek weer aan want ondertussen was het weer goed warm geworden drinken in de rugzak en naar de ranger…
Bleek dat we maar voor 1 nacht op deze plek konden staan en dan morgen weer naar een andere maar ze ging weer even bellen…
Nu staan we dan op plek nr 50, wat eigenlijk de plek is van de Camphosts en dit is een heerlijke brede plek!.

Dan toch maar even een wandeling maken want hoe vaak ben je nou in Yosemite…

Ik koos natuurlijk de kortste (Hahaha) en daar konden we vanaf de camping zo naar toe lopen, zo naar het uitzicht punt op de waterval.  (Vernal Fall Bridge and Fall)

Een tocht van 1,3 kilometer en het pad loopt dus giga de hoogte in…gelukkig redelijk in de schaduw maar ik heb wel even 3x op een rotsje naar adem lopen happen terwijl er een half bejaarden tehuis gewoon langsloopt alsof ze naar de eetzaal wandelen…
Met een rode bezwete kop kom ik aan bij het uitzichtpunt en vandaar kun je nog verder omhoog…tuurlijk maar laat mij maar lekker even genieten van het uitzicht en de mensen die voorbij komen en Hub neemt de honneurs waar en loopt nog een stuk hoger, het bejaardentehuis is niet meer te zien dus die zullen óf naar beneden zijn gestort, of “de paden op” zijn door gestapt!

Als Hub terug komt geniet ik van de foto’s en dan lopen we weer naar beneden en wat kan ik dit goed…
We moeten zelfs flink in de remmen omdat het best steil was.

Eenmaal weer bij de camping lopen we naar de kampwinkel, halen daar wat boodschappen voor morgen bij de Q en halen bij de naastgelegen shop even 2 salades en 2x patat, dit eten we heerlijk voor onze voordeur op en genieten van de rust…

Nou ja..rust, omdat we naast de host staan komen er mensen die daar wat willen vragen, maar de host is niet thuis en dus komen ze met allerlei vragen bij ons…ehhh ???

We zitten nog heerlijk buiten, steken een vuurtje aan, roosteren een marshmallow en bergen de etenswaren die niet in de koelkast staan op in de beer box.
Ook nu begint het behoorlijk af te koelen dus het wordt weer een koude nacht!

Donderdag 10 september

Weer heerlijk geslapen, het camping leven in de nationale parken is een heerlijk rustig leven, na 22.00 hoor je echt niks meer en dat gaat zo maar dor tot rond 07.00 want dan gaan de meeste vertrekkers weer op pad.

Na een korte maar heerlijke douche  vertrekken we om 09.15 om te  starten met onze wandeling van vandaag, wel de korte broek maar ook nog een vest aan want het is in de ochtend nog best fris.

We gaan vandaag niet de hoogte in en kunnen vanaf de camping zo richting start van de trial lopen, vandaag doen we de Mirror Lake trail met aansluitend de Snow Creek trail.
Erg relaxed wordt het niet als je bij het begin een bordje tegen komt waarop staat dat dit het gebied is van de Mountain Lion en wat te doen als je er een tegen komt.. 

Omdat dat we het eerste stuk ook nog alleen lopen kijk je toch meer rond dan je normaal zou doen, maar gaandeweg heb je het eigenlijk ook niet eens meer in de gaten en geniet je gewoon van deze geweldig mooie wandeling want je gaat van vlak naar rotsachtig en alles gaat best heel geleidelijk dus perfect voor iemand met mijn gestel!!

Bij Mirror lake aangekomen ( na ff meer dan 2 km ) zien we inderdaad de spiegeling van de rotsen, wat is dit een mooi gezicht maar wat is het ook lastig om het geheel op de foto te krijgen want de bergen hier zijn zo bizar hoog!

Hierna bespuiten we de Snow trail door te lopen, het is qua temp nog heerlijk en ondertussen gaan de vesten in de rugzak ook deze trail is schitterend met verschillende soorten ondergrond van vlak

Ik vind net of Bob Ross hier een schildering op heeft gemaakt

naar rotsen en stenen trede’s, je ziet gewoon waar ooit  hele stukken steen zijn afgebroken van de berg en zijn weg naar beneden heeft gevonden waardoor bomen zijn geknakt of finaal omver gerukt.

We eten bij Snow Creek even een broodje en rusten wat uit.
We kunnen nu dus een hele ronde lopen en tippelen bij elkaar dus een goeie 10,5 km in 4,5 uur, dat voelen we ( ik dus)  zeker wel in de benen.

Eenmaal thuis snel de schoenen uit en gewoon lekker genieten van deze heerlijke plek op aarde.

In de avond steken we de Q aan en dan gaat alles weer in de beer box voor de nacht.

Morgen weer een nieuwe plek en nieuwe indrukken, wat is het Camper leven geweldig!